منو دوست داری؟ همه جواب بدن خخخخ

آخی از من مظلومتر هم مگه هست؟

راستشو بگین خخخخخخ

اینم شعر نیمایی به نام ستاره سهیل از دوست خوبم نیره خانم

آسمان تاریک است
هر دو چشمم بیدار
میهمانی اینجاست
در کنار مهتاب
با هزاران اختر
می شمارم همه را
همه حاضر بودند
ولی انگار یکی
از نظرها غایب
گفتم این غایب ما کیست بگو
جای او خالی است
تا نباشد اینجا
میهمانی ما تعطیل است
همه گشتند که پیدا کنند این غایب را
ناگهان در باز شد
نوری از مهر آورد
همگی خیره شدند
این همان غایب ماست
همه خندان گشتند
آن ستاره که پنهان شده بود
قلبی دارد به مهر
نام او هست سهیل

مرسی دوست خوبم (نیره خانم) بهترین و تنهاترین شعر نیمایی  بوده که برام گفته شده